چرا من علاقمند به دین شدم ؟ (مقدمه)

راستش در یک برهه ای از زندگی ، که معمولا هم اوائل نوجوونیه ، یک سری سئوال برات پیش می آد . چرا من به وجود اومدم؟ قراره چیکار کنم؟ قراره کجا برم ؟ اصن چرا ؟ خدا کیه ؟ اصن هست ، نیست ؟ نکنه تو یه ماتریکسیم همه و سرکاریم و خودمون خبر نداریم؟ جبره یا اختیار ؟ و قس علی هذا .

این دوران معمولا گذراست و معمولا هم جواب منطقی ای برای سئوالات پیدا نمی کنی و کم کم به واسطه ی آشنا شدن با سرگرمی های دیگه مثل رفیق بازی یا دختر بازی یا بازی فوتبال و پلی استیشن یا سریال بازی تاج و تخت یا عرق و ورق و زرورق و فیلم هایی که اسکار می بره و تلگرام و اینستا و هزار کوفت دیگه ، کم کم این سئوال ها رو فراموش می کنی و حتی بعد که به اونها فکر می کنی خنده ات هم می گیره که اصن اینا چه سئوالای مسخره ای بوده.

بعد از اینکه دوباره یه مدت حسابی سرگرم شدی، چند تا حالت ممکنه پیش بیاد. یا میری سر کار و میفتی دنبال پول ، یا دانشجو میشی میفتی دنبال استاد ، یا ول میگردی میفتی دنبال کثافت یا ... . در هر صورت بعد از یک مدت بازم روحت آرومت نمی ذاره و دوباره سئوالها شروع میشن. همونایی که فکر می کردی مسخره ان دوباره پا می گیرن و خواب و خوراک رو ازت می گیرن. حالا عاقل تر شدی و عاقبت خیلی از کارها رو میدونی. حالا بزرگتر شدی و دیگه پلی استیشن گولت نمیزنه که بی خیال سئوالت بشی . حالا دیگه یه جایی هستی که سرنوشتت ساخته میشه. به نظرم تو این مرحله است که مسیر زندگی خیلی ها مشخص میشه. اینجاست که با توجه به جواب هایی که به این سئوال ها میدی ، خودت رو و خونوادت رو و دنیا و آخرتت رو میسازی.

این مرحله برای هرکسی تو یه سنیه ... و برای من تو 19 سالگی اتفاق افتاد ، موقعی که من خیلی چیزها رو تجربه کرده بودم و حالا دنبال یک چیزی می گشتم که واقعا روح آشفته و کمال خواهم رو قانع کنه . سئوال های زیای برام پیش اومد و جواب های بسیاری رو شنیدم و بالا و پایین کردم ، خیلی فکر کردم و خیلی چیزها به ذهنم رسید.

می خوام در مورد این سئوالات و این چیزها حرف بزنم ... در مورد این تفکرات. فکر می کنم بازگو کردنشون در اینجا به الآن خودم خیلی کمک کنه. حداقلش اینه که خیلی چیزها رو یادم می آره ... خیلی از خاطرات شیرین دوران دانشجویی.